Album "Ormianie w służbie Rzeczypospolitej" został wydany przez Fundację Armenian Foundation w 2018 roku. Album stał się dopełnieniem mobilnej wystawy o tym samym tytule, która podróżuje po Polsce i po świecie. Lada chwila otworzymy ja w kolejnym miejscu, a tymczasem zachęcamy do zapoznaniem się z kilkoma słowami wstępu do albumu.

Z krwi jestem Ormianinem z duszy i przekonań Polakiem – te słowa w pełni oddają charakter Polskich Ormian. W roku 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę oraz 100-lecia proklamowania I Republiki Armenii oddajemy w Państwa ręce album, który w ograniczony sposób przypomina sylwetki Ormian Polskich, którzy służyli Rzeczypospolitej. Ormianie Polscy to nie tylko Grzegorz Piramowicz, Ignacy Łukasiewicz, Teodor Axentowicz, Krzysztof Penderecki, Robert Makłowicz. To cała rzesza skromnych ludzi, którzy każdego dnia wnosili swój wkład w Niepodległą. Walczyli dla niej na różnych frontach, ginęli w powstaniach, wojnach, przelewali krew po to, by wybrana przez nich druga ojczyzna była wolna i dostatnia. Osoby przedstawione na kartach tego albumu mają dwie tożsamości, ormiańską i polską. Nigdy nie zrzekli się swojej drugiej ojczyzny, ale też nigdy nie zapomnieli o swojej pierwszej – o Armenii. Albumem tym chcemy aktywnie włączyć się w obchody związane z odzyskaniem i utrwaleniem niepodległości przez Rzeczpospolitą Polską. Chcemy przypomnieć, że Ormianom Polskim idea odzyskania niepodległości była i jest bliska. Album jest dopełnieniem wystawy o tym samym tytule, która zawiera szereg biogramów, wspomnień, jak również wiele cennych i niepublikowanych dotychczas materiałów archiwalnych, dotyczących Polskich Ormian pochodzących z rozproszonych po całym świecie archiwów prywatnych. Nie sposób sobie wyobrazić historii Rzeczpospolitej, jej kultury
i tradycji, bez wielowiekowego wkładu w tę historię Ormian – mówił prezydent Andrzej Duda, w czasie spotkania z przedstawicielami społeczności ormiańskiej w Polsce. Dlatego też, tekst bez, którego nie wyobrażaliśmy sobie tego albumu, to tekst kazania sejmowego wygłoszonego przez ostatniego ormiańsko-katolickiego arcybiskupa Józefa Teofila Teodorowicza 9 lutego 1919 roku w katedrze św. Jana w Warszawie na rozpoczęcie obrad polskiego Sejmu Ustawodawczego. Józef Teodorowicz to nie tylko wielka postać polskiego i ormiańskiego duchowieństwa, ale to przede wszystkim wielki patriota, którego postawa jest przykładem wiernej służby Ojczyźnie dla kolejnych pokoleń Ormian Polskich.

Dziękuję bardzo Krystynie Axentowicz-Kopeckiej, Ewie Bąkowskiej, Magdalenie Bernackiej, Zofii Bogdanowicz, Andrzejowi Bohosiewiczowi, Borysowi Bohosiewiczowi, Stefanowi Chłopickiemu, Katarzynie Emerson, Barbarze Ircha, Annie Kobrynowicz, Janowi Kieszczyńskiemu, Adamowi Kieniewiczowi, Janinie Kordys, Ryszardowi Krzysztofowiczowi, Magdalenie Kurze,
Halinie Macdonald, Marii Małkiewicz, Magdalenie Manugiewicz‑Obróbko, Magdalenie Maramorosz‑Kurianowicz, Renacie Król-Mazur, Marii Mojzesowicz, Jackowi Nikorowiczowi, Marianowi Pacholakowi, Grażynie Podstawskiej, Adrianie Raczyńskiej, Annie Romaszkan‑Stańczak, Izydorowi Statkiewiczowi, Krzysztofowi Stefanowiczowi, Aleksandrowi Treterowi, Tomaszowi Wartanowiczowi, Elenie Zadurowicz za pomoc i udostępnienie archiwów rodzinnych.

Marta Axentowicz-Bohosiewicz

Muzeum Ludobójstwa Ormian w Erewaniu przesłało podziękowania dla naszej Fundacji za wydanie i przekazanie do zbiorów biblioteki Muzeum publikacji pt. "Rzecz o Ormianobójstwie” Wybór pism Bohdana Gębarskiego pod redakcją dr Jerzego Szokalskiego.

Շնորհակալական նամակ

Հարգելի Մածեյ Բոհուսեւիչ և Մարտա Աքցենտովիչ-Բոհուսեւիչ
Հայտնում ենք, որ «Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտ» հիմնադրամի գրադարանը ստացել է Հայկական Հիմնադրամի (Armenian Foundation) կողմից հրատարակված՝
«Rzecz o Ormianobójstwie:Wybór pism Bohdana Gębarskiego» գիրքը:
«Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտ» հիմնադրամի աշխատակազմը հայտնում է իր երախտագիտությունը կատարված աշխատանքի և նվիրատվության համար:

Հարգանքով,
Հասմիկ Մաիլյան
«Հայոց ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտ» հիմնադրամի գիտական գրադարանի բաժնի վարիչ

Fundacja Armenian Foundation serdecznie zaprasza na doroczny Opłatek Ormiański

18 stycznia 2019 r. o godz. 14.00

Muzeum X Pawilonu Cytadeli Warszawskiej
Sala audiowizualna im. Karola Beyera
ul. Skazańców 25
01-532 Warszawa
Wjazd na teren Muzeum od strony Wisłostrady

W programie m.in:

Wystąpienie Przewodniczącego Rady Fundacji Armenian Foundation - Macieja Bohosiewicza
Koncert Noworoczny - Noel Martirosyan
Poczęstunek ormiański

Zapraszamy również do zwiedzania wystawy Janusza Trzebiatowskiego - TRYPTYK ARMENII

14 grudnia 2019 roku w Mazowieckim Instytucie Kultury w Warszawie odbyło się mikołajkowe spotkanie dla dzieci i młodzieży z rodzin ormiańskich. Chyba tradycją staje się, iż każdemu takiemu spotkaniu towarzyszą dwie gry historyczne: „Ormianie na Dywanie” oraz wielkoformatowa „Zadwórze 1920”. I właśnie od rozgrywek rozpoczęło się to spotkanie. Obie gry w przemyślany sposób integrują graczy w różnym wieku i wciągają ich w fascynujący świat dawnej ormiańskiej dyplomacji i zawiłych losów bohaterskiego Konstantego Zarugiewicza.
Ponieważ spotkanie było w temacie świąteczno-mikołajkowym, to po emocjonujących rozgrywkach przyszedł czas na wigilijną biesiadę, czyli tradycyjny ormiański szaszłyk i lawasz oraz słodycze. Były również prezenty :) 
Wśród wielu atrakcji przygotowanych na ten dzień przez Fundację Ormiańską (Armenian Foundation) był również występ uczniów ze Szkoły Ormiańskiej z Krakowa. Barwny, osadzony w tradycji taniec zachwycił wszystkich. Występ dziecięcego teatrzyku lalkowego  Banali i Bajka o Kikosie to już tradycja spotkań dla dzieci. To wspaniale widzieć jak w całej Polsce szerzy się ormiańska tradycja i zwyczaje, a język pradziadów nadal funkcjonuje wśród najmłodszych pokoleń.
Każde spotkanie to wspaniała okazja do rodzinnych wspominek i zawierania nowych znajomości. Bo warto wspomnieć, że ze spotkania na spotkanie przybywa coraz więcej uczestników. Dzięki prężnej działalności Fundacji ciekawość ormiańskich pokoleń zatacza coraz szersze kręgi. Grono wielkiej rodziny ormiańskiej rośnie z roku na rok.
Nie byłoby to możliwe, gdyby nie ogrom pracy i zaangażowanie godne podziwu dwóch głównych sprawców, czyli Marty i Maćka. Kochani bardzo Wam dziękujemy za Waszą pracę. Ilość Waszych pomysłów począwszy od spotkań, poprzez działalność wydawniczą, aż po znakomite projekty gier, to nieoceniony wkład nie tylko dla obecnych, ale też dla kolejnych pokoleń Ormian w Polsce. Dlatego niech ta Wasza siła i moc sprawcza napędza Was nie tylko w tym Nowym 2020 roku, ale jeszcze przez kolejnych wiele, wiele lat! Dla Was, dla wszystkich mniej lub bardziej zaangażowanych w działalność fundacji oraz dla wszystkich sympatyków i całej ormiańskiej rodziny, składamy najserdeczniejsze życzenia noworoczne. Oby z roku na rok było nas coraz więcej!

Spotkanie było możliwe dzięki dotacji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, zaś gra „Zadwórze 1920” powstała dzięki dotacji z programu Niepodległa. Prezenty dla dzieci przygotowane zostały dzięki wsparciu Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej IPN we Wrocławiu oraz PFN.

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że w dniu dzisiejszym - 9 stycznia 2020, po ciężkiej chorobie zmarł śp. Adam Kieniewicz, wnuk Teodora Axentowicza, propagator jego twórczości. Skarbnica wiedzy o rodzinie Axentowiczów. Będzie nam brakowało Jego wsparcia.
Spoczywaj w Pokoju.

W poniedziałek 20 stycznia 2020 roku, o godzinie 12.00 zostanie odprawiona Msza żałobna w kościele św. Franciszka Salezego przy ul. Krowoderskiej 16 w Krakowie.
Po Mszy Św. o godz. 14.00 odbędzie się pogrzeb na cmentarzu Rakowickim.

W Nowy Rok wchodzimy z pięknym kalendarzem poświęconym katedrze ormiańskiej we Lwowie. Kalendarz został wydany przez Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA.

Nadchodzący Nowy Rok to nie tylko okres radości, ale również zadumy nad tym co minęło i nad tym, co nas czeka. Tak wiec dużo optymizmu i wiary w pogodne jutro.

Dzięki uprzejmości Fundacji Ormiańskiej(Armenian Foundation) miałam okazję odwiedzić w tym roku Kuty nad Czeremoszem. Nie była to moja pierwsza wizyta w tym miejscu, jednak należeć będzie do wyjątkowych. Miałam bowiem możliwość poznania Kut, niegdyś kolebki Ormian polskich, ich historii, a także innych okolicznych miejscowości związanych z polskimi Ormianami, mnie rodzinnie bliskimi, takich jak Baniłów i Milijów. Duże niezapomniane wrażenie zrobiła na mnie przedwojenna stanica Ochrony Pogranicza znajdująca się w zupełnej ruinie położona na przedwojennym przejściu granicznym polsko-rumuńskim w Kutach. Szczególnie ważnymi miejscami dla mnie były cmentarze, pełne ormiańskich nazwisk, a także prace renowacyjne nagrobków, na których nazwiska zostały już zatarte i co za tym idzie niewidoczne. Szczególnie smutnym doświadczeniem był dla mnie widok zaniedbanych, niszczejących, pozarastanych gęstymi chaszczami grobów naszych przodków. Nie tylko na cmentarzach, ale na każdym kroku widać było próby zacierania śladów polskich i ormiańskich na tych terenach, jak przejęcie kościoła ormiańskiego przez Cerkiew prawosławną patriarchatu kijowskiego czy zmiana nazwy pobliskiej góry o nazwie Owidiusz na Baba Żbir. Wolontariusze działający w ramach Fundacji Ormiańskiej(Armenian Foundation), jeżdżący do Kut każdego roku, zrobili już jednak wiele dobrego w zakresie przywracania pamięci o Ormianach mieszkających i tworzących to szczególne i pięknie położone miejsce, którzy to podczas rzezi UPA ucierpieli na równi z Polakami, bowiem jak mawiali Ukraińcy: „Ormian rżnąć, bo to dwakroć Polacy”. Ormianie na przestrzeni wieków zasłużyli się nowej ojczyźnie oddaniem jej i wiernością, na każdym kroku udowadniając swoją patriotyczną postawę wobec Polski.
Najważniejszym celem mojego wyjazdu jednak było zapoznanie moich dwóch córek z historią Ormian na Kresach, co nie oznacza oczywiście, że nie dowiadują się na bieżąco o historii swoich ormiańskich przodków w domu. Znalezienie się jednak w tym konkretnym miejscu, zwiedzanie cmentarzy, pomoc przy renowacji, zwiedzanie ośrodków sakralnych, słuchanie historii związanych z szeroko pojętymi Kresami jest nie do przecenienia. Moje córki pamiętają każde miejsce, które miały okazję zobaczyć, pamiętają przedstawione im podczas zajęć postaci historyczne. W czasie spotkań w gronie rodziny i przyjaciół śpiewają ormiańską piosenkę o kuropatwie, którą to nauczyły się w czasie lekcji języka ormiańskiego. Opowiadają treść przedstawienia teatralnego("Król i Ormianin" autorstwa Kajetana Petrowicza), w którym brały udział. Nikt przy najlepszych chęciach nie będzie w stanie w warunkach domowych, z dala od tych miast i miasteczek takich jak Kuty, zainteresować małe dzieci tą tematyką. Organizatorzy potrafili zbudować wspaniały warsztat pracy z dziećmi, tak młodszymi jak i starszymi, co owocuje rozbudzaniem w nich pasji do pogłębiania swojej wiedzy o Ormianach i miejscach, w których żyli i działali.
Pozytywnym zjawiskiem wypływającym z wyjazdów do Kut wraz z Fundacją Ormiańską(Armenian Foundation) jest także integracja rodzin ormiańskich ze sobą oraz umożliwienie poznawania się dzieci, a także dorosłych w ramach naszej bardzo rozległej (jak wiemy oglądając drzewo genealogiczne) rodziny Bohosiewiczów i innych rodzin ormiańskich. Przebywanie ze sobą pomaga nam wszystkim wzmacniać w nas poczucie tożsamości i wspólnych wartości. Mamy możliwość w ten sposób poznawać historie poszczególnych członków naszej wielkiej ormiańskiej rodziny.
Bardzo ważne jest także, że Fundacja angażuje jako wolontariuszy Polaków nie mających korzeni ormiańskich. Osoby te mają szansę zdobyć wiedzę na temat Ormian żyjących na Kresach i co ogromnie ważne przekazywać tę wiedzę dalej. Wciąż bowiem wiedza Polaków na temat mniejszości narodowych mających ogromne znaczenie w budowaniu Państwa Polskiego jest niewielka.
Mamy  nadzieję, że za rok wrócimy do Kut wraz z Fundacją po nowe, wzbogacające nas doświadczenia.

Kama de Bohosiewicz - Jankowska wraz  z córkami  Kajetaną i Martą :) 

Wyjazdy do Kut odbywają się dzięki dotacji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji 

Aby wszystkie dni w roku były tak piękne i szczęśliwe,

jak ten jeden wigilijny wieczór.

Aby Wasze twarze i twarze Waszych najbliższych zawsze rozpromieniał uśmiech,

a gwiazda Betlejemska prowadziła Was ku szczytom

Z okazji nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia pragniemy złożyć życzenia

zdrowych, wesołych i pogodnych chwil w rodzinnym gronie,

a w Nowym, 2009 Roku, samych sukcesów w życiu zawodowym i osobistym

RADA i ZARZĄD FUNDACJI ARMENIAN FOUNDATION

Ostatni ormiańsko - katolicki w Polsce, Arcybiskup Józef Teofil Teodorowicz zmarł 4 grudnia 1938 we Lwowie. Po jego śmierci, w uznaniu zasług dla Rzeczypospolitej, ogłoszono w całym kraju żałobę narodową. Zgodnie ze swą ostatnią wolą, ten wybitny patriota, poseł na Sejm i senator RP z list Narodowej Demokracji, kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Odrodzenia Polski, został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa.

Polecamy ciekawy artykuł o Arcybiskupie profesora Mieczysława Ryby pt. "Ksiądz arcybiskup Józef Teodorowicz – Ormianin i polski patriota" 

Streszczenie
Artykuł dotyczy życia i działalności arcybiskupa Józefa Teodorowicza. Postać pasterza społeczności ormiańskiej wpisała się na trwałe w polskie życie religijne i narodowe. Arcybiskup Teodorowicz był wielkim polskim patriotą, czynnie zaangażowanym w życie polityczne. Wspierał proces pojednania polsko-ukraińskiego, sprzeciwiając się tendencjom nacjonalistycznym wśród galicyjskich Rusinów. Jako parlamentarzysta w sposób zasadniczy wpływał na życie państwowe najpierw Galicji w czasie zaborów, a potem w niepodległej Polsce jako poseł na sejm, a także polityk związany z obozem narodowym. Był świetnym mówcą, co doskonale wykorzystywał, by zachęcić Polaków do przemiany życia w duchu nauczania społecznego Kościoła katolickiego. CZYTAJ CAŁOŚĆ kliknij tutaj

W sobotę 16.11.2019 r. Fundacja (Armenian Foundation) zorganizowała spotkanie integracyjne dla najmłodszych polskich Ormian z Warszawy i okolic. Starsze dzieci i młodzież miały okazję zapoznać się z zasadami dwóch innowacyjnych gier: karcianej „Ormianie na Dywanie” o ormiańskich dyplomatach oraz wielkoformatowej „Zadwórze 1920” z bohaterskim Konstantym Zarugiewiczem w roli głównej. Ponieważ zasady obu tych gier nie są proste i wymagają obszernego wstępu, również historycznego, to dla każdego uczestnika była to świetna okazja nie tylko do zabawy, ale również do poszerzenia wiedzy o swoich przodkach. Gry pozwalają na regularne zmiany składu graczy, dlatego każdy mógł spróbować swoich sił. Obie gry zdecydowanie zdominowały to spotkanie. Najwyraźniej spodobały się wszystkim uczestnikom, nie tylko tym najmłodszym, spełniając tym samym jedno z głównych założeń ich twórców- łączą pokolenia, integrują, uczą pracy zespołowej i strategicznego myślenia, a także poprzez zabawę, pokazują jak zawiłe i zaskakujące były losy Ormian. Już nie możemy doczekać się kolejnego spotkania.
Jak zwykle nie zapomniano również w tym dniu o najmłodszych uczestnikach spotkania. Fundacja przygotowała dla nich warsztaty plastyczne pod okiem animatorki. Tu również toczyła się zaciekła gra, a w rolach głównych wystąpiły kredki, flamastry, farby, bloki, nożyczki i kolorowanki. Śmiech najmłodszych to zawsze najlepsza nagroda dla organizatorów.

Spotkanie było możliwe dzięki dotacji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, zaś gra „Zadwórze 1920” powstała dzięki dotacji z programu Niepodległa.

Ogromne podziękowania dla Marty i Macieja Bohosiewiczów, oraz dla wszystkich osób zaangażowanych w zorganizowanie tego spotkania. Szczególne podziękowania należą się również pomysłodawcom, twórcom i współtwórcom obu fascynujących gier.

Ola Ligocka - Mojzesowicz